W 1992 roku Perspektywy opublikowały pierwszy Ranking Liceów Warszawskich – najstarszy profesjonalny ranking edukacyjny w Polsce – który stał się wzorem metodologicznym dla innych naszych rankingów. W styczniu 2014 roku publikujemy jego XXIII edycję.
Pełne tabele rankingowe: 1-50 | 51-100
Warszawa jest największym ośrodkiem edukacyjnym w Polsce. W poszukiwaniu dobrych szkół i uczelni przyjeżdża tu również młodzież z całego kraju. Dlatego Ranking Liceów Warszawskich od momentu swojego pojawienia się stał się niezwykle popularny – i to nie tylko w stolicy. Przypomnijmy, że w pierwszej połowie lat 90. ruszyła do szkół średnich (nie było jeszcze gimnazjów!) czołowa fala wyżu demograficznego. W połączeniu z pojawieniem się sektora niepublicznego w oświacie, stworzyło to nową sytuację dla uczniów, rodziców i nauczycieli. Nasz ranking porządkował nowy krajobraz stołecznego świata liceów.
Trochę historii. Dla sukcesu każdego rankingu kluczowym jest właściwy wybór kryteriów i nadanie im odpowiednich wag. Im więcej zastosuje się kryteriów związanych z oceną zewnętrzną, tym lepiej. Ale w 1992 roku takich zewnętrznych kryteriów, przydatnych do oceny liceów, znaleźliśmy tylko dwa. Pierwszym były sukcesy w olimpiadach przedmiotowych. Wiadomo, jeśli szkoła miała laureatów i finalistów w Olimpiadzie Matematycznej czy Olimpiadzie Fizycznej, to musiała mieć rozwinięty system pracy z uczniami zdolnymi, bo poprzeczka w olimpijskich zawodach zawsze ustawiona była wysoko.
Drugim kryterium zewnętrznym były sukcesy absolwentów w rekrutacji na studia. Były to czasy, w których uczelnie same organizowały egzaminy wstępne, zazwyczaj trudne, żeby móc wybrać najzdolniejszych kandydatów. A konkurencja była olbrzymia, bo wszystkie egzaminy wstępne rozpoczynały się tego samego dnia o tej samej godzinie (zazwyczaj 2 lipca o godz. 9.00) i praktycznie w danym roku można było zdawać tylko na jeden kierunek studiów.
Dodaliśmy do tego tzw. kryteria szkolne, między innymi: liczbę klas realizujących autorskie programy nauczania; zakres nauczania języków obcych; wymianę młodzieży ze szkołami zagranicznymi; wykształcenie nauczycieli oraz wyposażenie szkoły (telewizja satelitarne, pracownie komputerowe). I tak wystartowaliśmy!
Wraz ze zmianami w polskim krajobrazie edukacyjnym ewoluowały też kryteria rankingu. Stabilnym elementem metodologii w ciągu tych wszystkich lat były jedynie sukcesy w olimpiadach przedmiotowych. Inne kryteria najpierw zyskiwały a potem traciły swoje znaczenie, co schematycznie pokazuje zamieszczony tu wykres. Kluczowym momentem w tym rozwoju było okrzepnięcie systemu zewnętrznych egzaminów maturalnych.
Od 2011 roku głównymi kryteriami RLW są sukcesy szkół na egzaminie maturalnym, zarówno w odniesieniu do przedmiotów obowiązkowych, jak i dodatkowych. Plus oczywiście olimpiady.
Ponieważ taki sam zestaw kryteriów stosujemy od kilku lat w ogólnopolskim Rankingu Szkół Ponadgimnazjalnych, logiczna decyzją było ujednolicenie metodologii obu rankingów. Krok taki w 2012 roku zrobiliśmy. W efekcie, już po raz trzeci z rzędu, Ranking Liceów Warszawskich jest wyciągiem z tabeli głównej ogólnopolskiego Rankingu Szkół Ponadgimnazjalnych (którego metodologię prezentujemy szczegółowo na stronie 33). Wspólna jest nie tylko metodologia. Również emocje uczniów i nauczycieli zainteresowanych szkół są po opublikowaniu obu rankingów jednakowe duże!