Prof. Jan Kazior rektorem Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki Uczelniane Kolegium elektorów wybrało (6.04) prof. dr hab. inż. Jana Kaziora, obecnie prorektora ds. nauki, na stanowisko rektora Politechniki Krakowskiej na kadencję 2016-2020. Pokonał jedynego kontrkandydata, prof. Dariusza Bogdała. Głosowało 56 z 60 elektorów. 50 z nich poparło kandydaturę prof. Jana Kaziora, na prof. Dariusza Bogdała z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej swój głos oddało 6 elektorów.
- Mam nadzieję, że tak duże poparcie w wyborach to wyraz akceptacji dla mojego programu wyborczego. Chcę, aby Politechnika Krakowska była nowoczesną uczelnią techniczną, wspomagała rozwój gospodarczy i cywilizacyjny Polski i regionu, odgrywała ważną rolę w krajowej oraz europejskiej przestrzeni badawczej i edukacyjnej – mówił po ogłoszeniu wyników prof. Kazior, podkreślając, że wybór na to stanowisko jest dla niego ogromnym zaszczytem, pełnienie tej funkcji będzie traktował jako dalszą służbę na rzecz uczelni.
Zapowiedział dalsze rozwijanie współpracy Politechniki Krakowskiej z otoczeniem przemysłowymi i pracodawcami. Kandyduję na rektora Politechniki Krakowskiej ponieważ widzę szanse rozwoju Politechniki Krakowskiej; mam dostateczne doświadczenie i wiedzę, aby podjąć to wyzwanie; uzyskałem poparcie ze strony społeczności akademickiej Politechniki Krakowskiej i wierzę, że wszyscy razem Pracownicy i Studenci będziemy realizować z pełnym zaangażowaniem i z wiarą w sukces program rozwoju Uczelni „PK – Nowoczesną Uczelnią dla współczesnej gospodarki” – pisał w swoim programie wyborczym prof. Kazior.
Rektor-elekt określił swój cel strategiczny: Politechnika Krakowska czołową uczelnią techniczną, odgrywającą ważną rolę w krajowej oraz europejskiej przestrzeni badawczej i edukacyjnej, wspomagającą rozwój gospodarczy i cywilizacyjny Polski. Mają prowadzić do tego działania w różnych obszarach, w tym, w zarządzaniu i współpracy ze społecznością akademicką, badan naukowych, kształcenia i samorządności studenckiej oraz rozwoju i inwestycji.
Wśród nich m.in. przygotowanie realistycznych planów rozwoju uczelni z uwzględnieniem uwarunkowań zewnętrznych; koncentrowanie działalności władz PK na strategicznych zadaniach przy jednoczesnym poszanowaniu dużej samodzielności wydziałów i jednostek pozawydziałowych, wynikającej z racjonalnej decentralizacji; zapewnianie płynności finansowej uczelni i wydziałów pozwalającej na twórcze i przedsiębiorcze inicjatywy, zmierzające do ciągłego doskonalenia funkcjonowania uczelni.
Istotne jest również wspieranie oraz motywowanie i premiowanie najbardziej skutecznych działań zmierzających do przyciągnięcia na PK najlepszych maturzystów oraz do pozostania na uczelni najzdolniejszych studentów; poszerzanie możliwości i warunków do rozwoju kadry w celu zapewnienia pełnych praw akademickich wszystkim wydziałom oraz możliwie jak najwyższą pozycję w ocenie parametrycznej; wspieranie mobilności i kreatywności pracowników w organizowaniu interdyscyplinarnych zespołów badawczych, tworzonych i rozwiązywanych w zależności od potrzeb; poszerzenie oferty kształcenia w języku angielskim i zwiększenie udziału pracowników i studentów w międzynarodowych programach edukacyjnych.
Prof. Kazior (ur. 12 marca 1951 r. w Krakowie) z Politechnika Krakowską i Wydziałem Mechanicznym jest związany od 40 lat. W 1976 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Obróbki Cieplnej, gdzie zajmował się zagadnieniami metalizacji dyfuzyjnej stali konstrukcyjnych i narzędziowych. Równolegle kontynuował badania związane ze swoimi zainteresowaniami – metalurgią proszków. Rozprawa doktorska, którą obronił w 1985 roku, dotyczyła wpływu spiekania z równoczesną obróbką cieplno-chemiczną na zmianę fizyko-mechanicznych właściwości spieków. Wspomniana praca stanowiła punkt wyjścia do dalszych prac naukowo-badawczych i współpracy międzynarodowej.
Po uzyskaniu stopnia naukowego doktora nauk technicznych nawiązał liczne naukowe kontakty międzynarodowe. W wyniku współpracy z prof. Alberto Molinari z Uniwersytetu w Trento i prof. Alberto Tiziani z Uniwersytetu w Padwie jego przedmiotem zainteresowań naukowych stały się spiekane austenityczne stale nierdzewne. Efektem tej współpracy jest monografia pt. „Analiza czynników technologicznych decydujących o własnościach spiekanych austenitycznych stali nierdzewnych”, która była pierwszą w Polsce pracą dotyczącą tego tematu i stała się podstawą do uzyskania w 1994 roku stopnia naukowego doktora habilitowanego w zakresie technologii maszyn. W oparciu o dorobek naukowy związany z inżynierią materiałową uzyskał w 2004 roku tytuł naukowy profesora.
Ma w dorobku 58 publikacji, w tym m.in. dwie książki i 25 artykułów w renomowanych czasopismach. Był promotorem siedmiu przewodów doktorskich, związanych z technologią metalurgii proszków. Odbył staże naukowo-badawcze w zagranicznych ośrodkach we Francji, Włoszech, Szwecji i Austrii. Od ponad 20 lat aktywnie uczestniczy w życiu naukowym w kraju i za granicą. Jest współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego, członkiem Komitetu Metalurgii PAN i członkiem Prezydium oraz Przewodniczącym Sekcji Metalurgii Proszków, członkiem Komitetu Nauki o Materiałach PAN, członkiem Editorial Board zagranicznych czasopism naukowych "Powder Metallurgy" i "Powder Metallurgy Progress".