Przez 50 lat przemierzał Polskę i świat nie rozstając się z aparatem fotograficznym. Towarzyszył naszej codzienności, która stawała się niecodzienną; utrwalał sytuacje, które szybko przemijają, ale dzięki niemu nadal żyją; pokazywał ludzi, którzy odeszli, ale zatrzymał ich w obiektywie swojego aparatu. Ostatni kadr Jego życia ma datę 31 maja...
 |
|
8 marca 1968 r. - Uniwersytet Warszawski
Krzysztof Wojciewski, artysta fotografik, laureat wielu nagród w konkursach fotografii prasowej, był obecny w naszych mediach przez pół wieku. Zamieszczał fotoreportaże o tematyce społecznej, obyczajowej, kulturalnej, portretował znanych ludzi kultury, nauki, polityki. Związany był stale z warszawską prasą: tygodnikiem studenckim ITD, później przez wiele lat z tygodnikiem Wprost. Od 25 lat współpracował z Perspektywami i był członkiem zespołu redakcyjnego naszego miesięcznika.
Ulica Tamka w Warszawie 1978
Jego pierwsze ważne doświadczenie zawodowe było związane ze strajkiem studentów Uniwersytetu Warszawskiego 8 marca 1968 roku. Zrobione przez niego wówczas fotografie weszły do kanonu dokumentacyjnego tych wydarzeń.
Dokumentował plan filmowy Quo vadis w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, z jego zdjęć powstał album Quo vadis – chwila i wieczność. Fotografował powstające filmy autorstwa Jerzego Hoffmana – 1920 Bitwa Warszawska oraz Borysa Lankosza – Rewers. Uczestniczył w ciekawym projekcie fotograficznym o Polakach odznaczonych medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Kraków - wystawa Polaków portret własny,1979
Z bogatego portfolio Krzysztofa powstała jubileuszowa wystawa Bez retuszu, która miała premierę w stołecznej galerii Test i jest pokazywana w polskich miastach.
Był też autorem zdjęć ze wszystkich rankingów Perspektyw. A właściwie: mistrzem ceremonii, kierującym wszystkimi uczestnikami… Efektem tego kierowania były znakomite, historyczne zdjęcia.
W najnowszym numerze Perspektyw też jest dużo jego zdjęć. I tak już zostanie, choć nowych sesji już nie będzie...
Przyjaciele z Perspektyw
