REKLAMA


REKLAMA


Robert Sutton w książce „Dobry szef. Zły szef” przytacza następujące słowa dyrektora drużyny baseballowej Los Angeles Dodgers: ‘Według mnie zarządzanie przypomina trzymanie gołębia w dłoniach. Jeśli trzyma się go zbyt mocno, można go zadusić, ale jeżeli daje mu się zbyt dużo swobody, to ucieknie”, dodając, że „najlepsze zarządzanie oznacza mniej zarządzania lub brak jakiegokolwiek zarządzania”.

Czytając świetną książkę Roberta Suttona przypomniałem sobie zasady projektowania holograficznego Garetha Morgana. Oto i one w odniesieniu do współczesnego uniwersytetu.

Pierwsza z nich – zasada krytycznego minimum specyfikacji mówi o tym, aby w organizacji regulować tylko i wyłącznie to, co jest konieczne. Adresuję ją do tych, którzy uważają, że jakość stanowionego prawa jest wprost proporcjonalna do liczby słów go opisujących.

Drugą jest zasada niezbędnej różnorodności, która mówi o tym, że złożoność i różnorodność systemu powinna odpowiadać złożoności i różnorodności otoczenia, aby sprostać wyzwaniom współczesnego świata. Czy zatem wśród współpracowników szefa nie powinni być jego zagorzali przeciwnicy Wyzwaniem obecnie jest to, aby stać się liderem zmian, traktując obecne zagrożenia jako szanse, a temu może sprzyjać różnorodność. To z kolei pozwoli odejść od kopiowania dotychczasowych rozwiązań organizacyjno-zarządczych na rzecz poszukiwania nowych.

Trzecia zasada, nazywana jest nadmiarowością funkcji. Współczesna uczelnia nie jest luźną federacją wydziałów. A tak było dotychczas. Mimo, że podmiotem ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce jest uczelnia nie zmieniła się świadomość w tym zakresie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Odnosząc to do koncepcji uniwersytetu przedsiębiorczego, warto przypomnieć, że jego twórca Burton Clark wskazał, że wzmocnieniu centrum sterującego (w naszych realiach władzy rektora) towarzyszyć może wzmacnianie rdzenia akademickiego uczelni (w naszych realiach wydziałów) przez silne centrum oraz kształtowanie relacji miedzy poszczególnymi elementami rdzenia. Służyć temu może przywiązywanie przez władze różnych szczebli należnej wagi do budowania relacji oraz tworzenia przestrzeni do samoorganizacji nauczycieli akademickich. Przesłanie to kieruję do osób przywiązanych do szufladkowania nauki na dyscypliny i zgłaszających propozycje tworzenia nowych, a także przywiązanych do silosowej organizacji uczelni.

Ostatnią jest zasada uczenia jak się uczyć. W odniesieniu do uczelni można ją sprowadzić do stwierdzenia, że w procesie kształcenia na poziomie wyższym powinny być kształtowane metaumiejętności, czyli umiejętność zdobywania nowych umiejętności, a nie wyłącznie nabywanie konkretnych umiejętności. Ma to kluczowe znaczenie na szybko zmieniającym się rynku pracy, czyli w sytuacji, gdy dotychczas zdobywane umiejętności mogą dość szybko mogą okazać się nieprzydatne Dobitnie widoczne jest to obecnie, gdyż poszukujemy nowej normalności.

A zatem zarządzanie oznacza utrzymanie delikatnej równowagi, o której mowa na wstępie i, zgodnie z tym, co pisze Sutton, zarządzanie trzeba traktować jak udział w maratonie, a nie w sprincie, pamiętając o tym, że duży sukces składa się z wielu małych, często niezauważalnych, za którymi stoją ludzie, gdyż oni są najważniejsi w każdej organizacji.


Krzysztof Leja, absolwent Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Gdańskiej (WFTiMS), doktor nauk ekonomicznych w dyscyplinie ekonomia (2000), doktor habilitowany ekonomicznych w dyscyplinie nauki o zarządzaniu (2013). W latach 1978-1991 asystent i specjalista na WFiMS, w latach 1992-2002 z-ca dyrektora administracyjnego Poli-techniki Gdańskiej. Od 2002 r. zatrudniony na Wydziale Zarządzania i Ekonomii PG. W latach 2002-2008 prodziekan ds. kształcenia ustawicznego, a od 2012 r. prodziekan ds. nauki WZiE PG. W latach 1995-1997 autor i koordynator projektów w ramach programu TEMPUS Phare poświęconych doskonaleniu funkcjonowania administracji akademickiej, w latach 2007- 2009 - członek 2007-2009 zespołu sterującego projektu European Higher Education Mana-gement and Development (EHEMD), w latach 2009-2010 - ekspert krajowy w projekcie Fe-asibility Study for Creating a European Universities Data Collection (EUMIDA), w latach 2013-2017 – ekspert krajowy w projekcie ETER i ETER II (European Tertiary Education Register). Ekspert Fundacji Rektorów Polskich. Członek Rady Narodowego Kongresu Nauki. Zainteresowania badawcze koncentrują się wokół problematyki doskonalenia organizacji i zarządzania współczesną uczelnią. Autor dwóch monografii i ponad 100 publikacji naukowych oraz popularno – naukowych, dotyczących szkolnictwa wyższego. Większość publikacji umieszczono na ResearchGate https://www.researchgate.net/profile/Krzysztof_Leja. 0d 2010 r. prowadzi blog poświęcony tej problematyce http://www.zie.pg.gda.pl/quo-vadis-academia.

© 2022 Perspektywy.pl   O nas | Polityka Prywatności | Znak jakości | Reklama | Kontakt!!!